30’larının sonunda o artık “ülkeyi yıkmaya kalkışmak”la suçlanan bir asi idi. Gıyaben idamına ve mallarının haczine karar verildi. Anadolu yoluna çıktığında, boynunda sarayın idam fermanı asılıydı.
Gençliğini bugün yaşıyor olsa, muhtemelen bir hapishane hücresinden Saray’a bakıp “Hep oradaki adamın başının altından çıkıyor bunlar” derdi: “Sarayı başına yıkmadıkça rahat yok.”
